من مست و ... تو دیوانه - زمزمه های تنهایی

من مست و ... تو دیوانه

نویسنده : شیدا:: 87/9/28:: 8:38 عصر

من بیخود وتو بیخود ، ماراکی برد خانه
من چند تراگفتم ، کم خور دوسه پیمانه
در شهریکی کس راهشیار نمیبینم
هر یک بتر از دیگر شوریده ودیوانه
جانا بخرابات آ ، تا لذت جان بینی
جانرا چه خوشی باشد بی صحبت جانانه
هر گوشه یکی مستی ، دستی زبر دستی
وآن ساقی هر هستی با ساغر شاهانه
تو وقف خراباتی ، دخلت می وخرجت می
زین وقف بهشیاران مسپار یکی دانه
ای لولی بربط زن تو مست تری یا من،
ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه
از خانه برون رفتم مستیم بپیش آمد
در هر نظرش مضمر شد گلشن وکاشانه
چون کشتی بی لنگر کژ میشد ومژ میشد
وزحسرت او مرده صد عاقل وفرزانه
گفتم زکجایی تو ، تسخر زدو گفت ای جان
نیمیم زترکستان ف نیمیم زفرغانه
گفتم که رفیقی کن با من که منم خویشت
گفتا که بنشناسم من خویش زبیگانه
من بی دل ودستارم در خانه ی خمارم
یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه؟
در حلقه ء لنگانی می باید لنگیدن
این پند ننوشیدی از خواجه ی علیانه
سرمت چنان خوبی کی کم بود از چوبی
برخاست فغان آخر از استن حنانه
شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی
اکنون که در افکندی صد فتنه ی فتانه

کلمات کلیدی :

نظرات شما ()

---------------------------------------------------

لیست کل یادداشت های این وبلاگ